O CONTO PARA A PAZ: "A PETICIÓN DAS ESTRELAS"

Aquí vos deixo o conto A PETICIÓN DAS ESTRELAS.
Escoitádeo, porque a actividade do día da paz deste ano basearase nel.

                            A PETICIÓN DAS ESTRELAS

    Hai moitos, moitos anos, no ceo pola noite non había estrelas.
    O que pasaba é que as estrelas son moi tímidas, moi vergonzosas
e dalles moita vergoña que as vexan no ceo, por eso non se atrevían
a saír pola noite.
    O único que había no ceo era a lúa, pero estaba tan triste de
estar sóa que non iluminaba nada.
    O ceo estaba negro e as noites eran moi escuras. E claro, os
nenos tiñan medo.
    Había un anxiño que falaba cos nenos e estes contábanlle o seu
medo ás noites escuras, así que o anxiño foi ve-las estrelas para
convencelas de que non lles dese vergoña saír pola noite.

    --Estrelas -díxolles- como é que sendo tan bonitas non enchedes
o ceo co voso brillo? Fixádevos nos meteoritos que son só unha rocha
e están toda a noite dun lado para outro.

    --E que nos da moita vergoña que nos miren.

    --Pero sodes moi bonitas, e aos nenos gustaríalles vervos. Non hai
xeito de que esquezades esa vergoña?

    --Hai unha cousa que nos gustaría moito, que as persoas estean
alegres. Ainda que para nós é un gran sacrificio saír e que nos vexan,
faríamolo a cambio dunha pequena petición:
    "Cada vez que unha persoa faga algo bo por outra, que lle produza
alegría, unha de nós iluminarase na noite".

    Así que o anxo, moi contento, fóillelo contar aos nenos, que llelo
contaron á súa vez a tódalas súas familias.

    E as persoas empezaron a facer cousas que fosen boas para os demais
e que lles fixesen estar alegres... e polas noites o ceo comezou a
encherse coas estrelas.

    E como iso sucedeu hai moitos, moitos anos, hai moitas estrelas no
ceo, pero ainda quedan moitísimas máis que están esperando que lles
deamos alegría aos demais para saír.

Ou si o preferides, podedes ver esta montaxe completa.

Xa me diredes cal vos gusta máis.